Τα υποκατάστατα στον έρωτα και ο παράγοντας ένας
Τα υποκατάστατα στον έρωτα και ο παράγοντας ένας Ωραίο πράγμα ο έρωτας, μα σαν την αγάπη δεν έχει. Όλοι μας ερωτευόμαστε, καψουρευόμαστε, περνάμε καλά. Και όλοι πληγωνόμαστε και πληγώνουμε. Ο έρωτας αρχίζει και τελειώνει με την ίδια δυναμική. Στην αρχή με γέλια, στο τέλος με κλάματα. Κάποιες φορές βέβαια δεν ερωτευόμαστε τον άνθρωπο, μα την κατάσταση. Ερωτευόμαστε την αγκαλιά, τις καλημέρες και τις καληνύχτες. Ερωτευόμαστε την έλλειψη μοναξιάς. Γιατί θέλουμε τα βράδια να νιώθουμε τη ζεστασιά ενός άλλου σώματος πάνω στο δικό μας. Γιατί μας αρέσει να είμαστε επιθυμητοί, να μας κοιτάζουν στα μάτια και να χαμογελάνε, απλά επειδή υπάρχουμε στη ζωή τους. Και είναι άδικο και για τους δύο. Γιατί ο ένας είναι το υποκατάστατο κι αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει, ακόμα κι αν περάσεις χρόνια μαζί του. Ακόμα κι αν συγκατοικήσετε ή παντρευτείτε. Κι ο άλλος θα ζει πάντα με ένα υποκατάστατο, προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό του πως είναι κάτι παραπάνω, πως τρέφει συναισθήματα. Πολλά ζ