Το χαμόγελο του δράκου - Αλκυόνη Παπαδάκη (βιβλιοκριτική)

Γεια και πάλι! Ήρθε και η κριτική μου για "Το χαμόγελο του δράκου" της υπέροχης Αλκυόνης Παπαδάκη. (Και ποια είμαι εγώ που θα το κρίνω κιόλας; 😅 Απλώς θα πω πώς μου φάνηκε.) Αρχικά, να σου πω πως τη λατρεύω ! Είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος. Τα βιβλία της δεν είναι απλά ιστορίες και ήρωες... είναι η απεικόνιση της καθημερινότητας . Επίσης, βάζει κατιτίς από την ψυχή της σε κάθε βιβλίο! Και σε αυτό εδώ... έβαζε απλόχερα! Η ιστορία αρχίζει σε ένα χωριό της Κρήτης. Μας λέει λίγα για τη μητέρα, τις κόρες και την εγγονή. Τρεις γενιές. Οπότε, θα έλεγα, κυριαρχεί η σχέση μάνας-κόρης . Οι χαρακτήρες είναι διαφορετικοί, ξεχωριστοί κι όμως, μπορείς να ταυτιστείς πότε με τον έναν και πότε με τον άλλον. Όλα είναι γραμμένα με μαεστρία. Αλλά δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες και να αρχίσω τους λογοτεχνικούς όρους. Γιατί τα βιβλία δεν είναι κανόνες λογοτεχνίας, γραμματικής και σύνταξης. Μέσα από το βιβλίο αυτό, λοιπόν, το οποίο είναι αφιερωμένο στην εγγονή...