Οι λάθος "άνθρωποι"

 Όταν πιστεύεις πως είναι "ο ένας", αλλά αποδεικνύεται ο ΚΑΝΕΝΑΣ...

  Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, θα γνωρίσουμε πολλούς ανθρώπους. Οι περισσότεροι από αυτούς θα παίξουν το ρόλο κομπάρσου. Κάποιοι θα παίξουν σημαντικό ρόλο, αλλά δε θα μείνουν για πάντα. Κι είναι κι αυτοί που θα υπάρχουν πάντα ως αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μας.

  Κάθε άνθρωπος ερωτεύεται. Παράφορα. Με τρέλα. Σαν να μην υπάρχει άλλος άνθρωπος πάνω στη γη, παρά αυτός "ο ένας". Και συνήθως κάνουν λάθος. Δεν είναι ο ένας και μοναδικός, ούτε είναι αυτό που φαινόταν. Είναι απλά κάποιος που θα σε πληγώσει, που θα προδώσει εσένα, τον έρωτά σου και τα όνειρά σου. Είναι κάποιος που θα σε απογοητεύσει και πονέσει περισσότερο από όλους, αλλά θα σου χαρίσει ένα σημαντικό μάθημα. Δεν ξέρω ακριβώς ποιο μάθημα είναι αυτό. Να μην εμπιστεύεσαι κανέναν; Μα τι ζωή θα ήταν αυτή, γεμάτη υποψίες για τους πάντες; Σίγουρα όμως για αρκετό καιρό δυσκολεύεσαι να δεθείς με άλλον άνθρωπο, πόσο μάλλον να τον ερωτευτείς και να του ανοιχτείς! 

  Όλα φάσεις είναι όμως και περνάνε. Ίσως πάρουν μήνες ή χρόνια. Αρκεί να θέλεις ο ίδιος να σου περάσει. Γιατί πολλές φορές προσκολλάμε σε καταστάσεις κι άτομα του παρελθόντος, που μόνο εκεί πρέπει να είναι η θέση τους: στο χρονοντούλαπο. Ναι, εννοείται πως υπήρξαν καλές στιγμές, φορές που νομίζατε πως σας αγάπησε πραγματικά έτσι όπως σας κοίταζε και σας χαμογελούσε. Αυτό λέγεται "ψευδαίσθηση". Ίσως να ένιωσε κάποια πράγματα. Αλλά μη βαφτίζετε τα πάντα "αγάπη". Δε γίνεται όταν αγαπάς κάποιον, να τον καταστρέφεις τόσο φανερά! Ίσως να υπάρχουν άτομα που πολύ απλά δεν μπορούν να αγαπήσουν, ή ίσως να μην μπορούν να αγαπήσουν εσάς.

  Δεν πρέπει να παρακαλάμε για αγάπη. Να ζητιανεύουμε τα απαραίτητα. Αυτά ή σου τα δίνουν με τη θέλησή τους ή φεύγεις! Αλλιώς χάνεις και την αξιοπρέπεια σου, που στην τελική είναι το μόνο που μας ανήκει, και το χρόνο σου. Κι όχι για κάτι που αξίζει. Αλλά για κάτι που θα σε πληγώσει και που θα σου αφήσει "σημάδια" που δεν πρόκειται ποτέ να φύγουν.

  Κι όμως, ίσως όλοι μας να πέφτουμε στην παγίδα και να κάνουμε αυτό το λάθος. Κάποιοι είναι τυχεροί και την παθαίνουν μία φορά μόνο. Αλλά κάποιοι έχουν την κακή συνήθεια να εμπιστεύονται ξανά και ξανά τα λάθος άτομα... Και από όσο ξέρω, δεν υπάρχει κάποιο μυστικό για να ξεχωρίζεις αυτό το είδος "ανθρώπου". Κατ' εμέ, πρέπει πάντα να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου! Όταν σου λέει να φύγεις, να φεύγεις. Να μην μένεις απλά και μόνο επειδή ελπίζεις πως κάποια στιγμή τα πράγματα θα αλλάξουν. Να μη μένεις από τύψεις ή ενοχές... Μπορείς να προσπαθήσεις όσο θες, αλλά η σχέση χρειάζεται δύο άτομα για να δουλέψει. Αν προσπαθείς μόνο εσύ, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να εξαντλείσαι ψυχικά και σωματικά, χωρίς κάποιο αποτέλεσμα. Γι'αυτό λοιπόν να φεύγετε αν είναι να σωθεί η καρδιά σας και να μην έχετε ενοχές ότι τάχα δεν προσπαθήσατε αρκετά. Μέχρι δεύτερη ευκαιρία να δίνετε αν θέλετε, γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι και ακόμα κι οι καλύτεροι από εμάς κάποιες φορές μπορεί να φερθούν σκάρτα. Όμως οι τρίτες, τέταρτες -και πάει λέγοντας- ευκαιρίες είναι σπατάλη χρόνου.

 Να φεύγετε με το κεφάλι ψηλά. Και να παίρνετε και την καρδιά σας μαζί. Μην την εμπιστεύεστε στα χέρια κάθε ανίδεου.