Η ιστορία της ημέρας των ερωτευμένων

 14 Φεβρουαρίου, μία ημέρα που "σπάνε" τα ταμεία στα ανθοπωλεία, τα ζαχαροπλαστεία και τα μαγαζάκια με είδη δώρων, η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, προστάτη των ερωτευμένων ζευγαριών. Πώς όμως ξεκίνησε αυτό το έθιμο; Και πού στηρίζεται;

  Η ημέρα είναι αφιερωμένη στον Άγιο Βαλεντίνο. Το πρόβλημα όμως εντοπίζεται στο γεγονός πως υπάρχουν 3 διαφορετικές ιστορίες για το συγκεκριμένο πρόσωπο, μάλιστα υπάρχει πιθανότητα να μην πρόκειται καν για ένα άτομο.

  Στην πρώτη εκδοχή, ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν ένας ιερέας που έζησε τον 3ο αιώνα. Την περίοδο εκείνη, αυτοκράτορας ήταν ο Κλαύδιος ο 2ος, ο οποίος είχε την εξής άποψη: οι ανύπαντροι στρατιώτες ήταν πιο αποτελεσματικοί από τους παντρεμένους. Και για αυτό το λόγο είχε απαγορεύσει να παντρεύονται. Ο άγιος, όμως, θεώρησε πως το διάταγμα αυτό ήταν άδικο κι έτσι, παρά το διάταγμα του αυτοκράτορα, πάντρευε κρυφά στρατιώτες με τις κοπέλες που αγαπούσαν. Όταν το έμαθε αυτό ο αυτοκράτορας ζήτησε τη φυλάκιση και θανάτωση του αγίου. Αφού λιθοβολήθηκε, αποκεφαλίστηκε στην Φλαμίνια (;) της Ιταλίας, στις 14 Φεβρουαρίου 269.

  Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν πρώην επίσκοπος σε μια πόλη της κεντρικής Ιταλίας. Όταν βρισκόταν σε κατ'οίκον περιορισμό ο, φύλακας ή δικαστής του, Αστέριος του πρότεινε το εξής: αν κατάφερνε να θεραπεύσει την τυφλή του κόρη, θα εκπλήρωνε μία επιθυμία του. Ο άγιος συμφώνησε. Τελικά κατάφερε να κάνει την κόρη του Αστέριου να ξαναδεί. Του ζήτησε λοιπόν να σπάσει μέσα σε τρεις μέρες όλα τα ειδωλολατρικά αγάλματα που είχε και να βαπτιστεί χριστιανός. Ο Αστέριος έκανε αυτό που του ζήτησε ο άγιος και βάπτισε κι όλη την οικογένειά του. Ο τότε αυτοκράτορας Κλαύδιος δυσαρεστήθηκε με το συμβάν και τελικά καταδίκασε τον άγιο σε θάνατο. Κάποιοι, βέβαια, αναφέρουν πως κατά τη φυλάκισή του ο άγιος έγραψε ένα γράμμα (στην κότη του Αστλεριου μάλλον), υπογράφοντας «ο Βαλεντίνος σου» .

  Η τρίτη εκδοχή είναι πιο σύντομη. Σύμφωνα με αυτή, ο Άγιος Βαλεντίνος θανατώνεται επειδή βοηθάει τους Χριστιανούς να γλιτώσουν από τους διωγμούς και τα βασανιστήρια.

  Αν και καμιά ιστορία δεν είναι ιστορικά αποδεδειγμένη, και οι τρεις έχουν το ηρωικό και ρομαντικό στοιχείο μέσα τους. Κι ίσως αυτό να ήταν που ενέπνευσε τον Άγγλο συγγραφέα-ποιητή Τζέφρι Τσόσερ στο ποίημά του Το Κοινοβούλιο των Πτηνών, το 1382. Από τον 14ο αιώνα, λοιπόν, συνδέθηκε στην Αγγλικανή Κοινωνία η 14η Φλεβάρη με την έννοια της αγάπης και του έρωτα. Τότε ήταν και η εποχή του ιπποτισμού, στον ύστερο Μεσαίωνα. Στην Ευρώπη, στις 14 Φεβρουαρίου, συνήθιζαν να χαρίζουν τα κλειδιά του Αγίου Βαλεντίνου στους εραστές ως σύμβολο για να ξεκλειδώσουν την καρδιά τους, αλλά και στα παιδιά με σκοπό να απομακρύνουν τη νόσο του Αγίου Βαλεντίνου, όπως ονόμαζαν τότε την επιληψία. ΤΗ δεκαετία του '70, με πρωτοβουλία των ανθοπόλεων, άρχισε να γιορτάζεται η μέρα των ερωτευμένων και στην Ελλάδα.

  Παρ'όλα αυτά, η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναγνωρίζει αυτή τη γιορτή, δηλώνοντας πως ο άγιος αυτός είναι προϊόν μυθοπλασίας των δυτικών. Ο μόνος λόγος που καθιερώθηκε η ονομαστική γιορτή των Βαλεντίνων να γίνεται στις 14 Φεβρουαρίου είναι επειδή υπάρχει ασάφεια γύρω από το βίο του συγκεκριμένου αγίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία πάντως, πρότεινε το 1994 να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η 3η Ιουλίου, όταν γιορτάζεται ο Άγιος Υάκινθος. Δεύτερη προσπάθεια έκανε το 2000, προτείνοντας ως ημερομηνία τις 13 Φλεβάρη, στη γιορτή του ενάρετου ζευγαριού Ακύλα και Πρίσκιλλας.

  Βέβαια, κάποιοι υποστηρίζουν πως η Εκκλησία για δικούς της σκοπούς εορτάζει τον Βαλεντίνο τη συγκεκριμένη μέρα όχι μόνο επειδή τότε πέθανε και θάφτηκε ο άγιος, αλλά επειδή τότε γιορτάζονταν και τα Λουπερκάλια, η ρωμαϊκή γιορτή που ήταν αφιερωμένη στο θεό της γονιμότητας Λούπερκους, ώστε να προσηλυτίσει ευκολότερα τους παγανιστές. 

  Έτσι, ακόμα και σήμερα, γιορτάζουμε τη γιορτή των ερωτευμένων στις 14 Φεβρουαρίου. Για κάποιους είναι μια υπενθύμιση να δείξουν στους αγαπημένους τους την αγάπη τους και για άλλους μία ακόμα γιορτή που εμποροποιήθηκε.